میراث مکتوب – جمالی دهلوی از جمله بزرگترین سخنوران فارسی زبان هندوستان در اواخر قرن پانزدهم و نیمۀ اول قرن شانزدهم محسوب میشود. اهل تذکره و تحقیق راجع به روزگار و آثار این سخنور ممتاز نظرات مختلفی بیان نموده اند که البته این موضوع بحث دیگری است. یکی از آثار او مثنوی «مرآت المعانی» است که نسبتًا مختصر بوده، از ٦٣٩ بیت عبارت می باشد. تاریخ سرودن اثر دقیقا معلوم نمی باشد، اما تأمل بر محتوای اثر بازگوی آن است که این مثنوی در مدح و ستایش پیر او، شیخ سماء الدین کنبوه به قلم آمده است. در متن مثنوی این تأکید شاعر به مشاهده میرسد و از روی آن دقیقا مشّخص میگردد که جمالی این اثر را قبل از وفات استادش، یعنی در سال ٩٠١/١٤٩٥ به قلم آورده است.
متن کامل این مقاله که در قند پارسی منتشر شده است اینجا [1]بخوانید.