میراث مکتوب – لحن یکی از خصایص آوایی زبان گفتاری و بیانگر حالتی است عاطفی که گوینده قصد القای آن را دارد.
در ادبیات نمایشی و در شعر، لحن مخاطب را به درک عواطف سخنگو رهنمون است . همچنین در نشان دادن فضای گفتمان و بر اثر آن، در فهم درست معنای آن سهم مؤثر دارد. مراد ما از لحن در این مقال کیفیتی است که ادای سخن در بیان حالات نفسانی گوینده می یابد.
در مقالۀ حاضر، جایگاه و نقش لحن در اشعار حافظ به روش توصیفی – تحلیلی بررسی شده است.
متن کامل این مقاله نوشتۀ احمد رضی و سهیلا فرهنگی که در شمارۀ جدید نامۀ فرهنگستان (دورۀ پانزدهم، شمارۀ سوم، پیاپی ۵۹، بهار ۱۳۹۵ ) منتشر شده است اینجا [1] بخوانید.