میراث مکتوب – علیرضا ذکاوتی قراگزلو که به واسطۀ شوق وصف ناپذیر به کتاب، تنوع تألیف، قدرت استدلال، نگرش انتقادی، نثر پاکیزه و حافظۀ قدرتمند می توان او را «ابوحیان معاصر» نامید.
بسیار کمتر از آنچه خوانده و اندیشیده مکتوب کرده است و اگر جهد «کشندگان ناپدید» و «ارباب معرفت» نبود ذکاوتی خود به سختی تن به نشر آثارش می داد. او دهه ها در سایه ماند و خواند و نوشت اما آنچنان که حافظ می گفت «محک تجربه» در میان آید آشکار می شود که نوشته های موجز و کمترشناخته شدۀ او در صحت و اعتبار، بر نگاشته های بسیاری از سرشناسان رجحان دارد.
متن کامل این نوشتار به قلم سعید پورعظیمی که در شمارۀ 70 – 71 دوماهنامۀ گزارش میراث (دورۀ دوم، سال نهم، شمارۀ سوم و چهارم، مرداد – آبان 1394) منتشر شده است اینجا [1]بخوانید.