میراث مکتوب – فال و تفأل یکی از راه های ارتباط و مؤانست مخاطبان با آثار شاعران پارسی زبان بوده است. بررسی رابطه دیوان رباعیات شیخ ابوسعید ابی الخیر و پدیدۀ فال مهم و مورد توجه پژوهشگران بوده است.
این مقاله بر آن است تا با جست و جو در نسخه های خطی فارسی شناخته شده در ایران، ترسیم دقیق تری از پیشینۀ تفأل در دیوان شیخ ابوسعید ، ارائه دهد. سپس با تکیه بر نسخۀ منحصر به فرد رساله فال ابوسعید موجود در کتابخانه آیت الله مرعشی قم، تحقیق در آن نسخه را مدّ نظر قرار داده، ابعاد جدیدی از موضوع پژوهش را آشکار می‌سازد. ضمناً در این مقاله، تحلیل فالنامه از جهات گوناگون، رابطه اعداد با رباعی ها، ردیابی، تبارشناسی رباعی ها و بررسی رباعیهای نو و تازه منسوب به ابوسعید، در این رساله مد نظر قرار گرفته است. در نتیجه این پژوهش، می توان گفت: پدیدۀ فال در رساله موجود، قابل انطباق با گونههای متداول فال در شعر نیست و با توجه به وضعیت موجود، این رساله بیشتر از نوع بیان فواید و خواص رباعیات، محسوب می گردد و نظرات پیشین در خصوص فال ابوسعیدمبتنی بر این رساله، نیازمند تجدید نظر، بازبینی و پژوهشهای تکمیلی است.
ادامۀ این مطلب را اینجا [1] بخوانید.